İyi ki...

Sana yeni kelimeler bulmak istiyorum.

Hiç söylenmemiş.

Buncadır düşünüyor, arıyorum... Yok.

Sevgili kuzenim, Don Kişot'um :)

Senin doğumundan daha güzel birşey var ise Çanakkale'de karşılaşmamızdır. Ondan güzeli sonrasında Ankara'da yeniden kucaklaşmamız. Daha güzeli var mı bilmiyorum canım. Yüzüne baktığımda görüyorum: muzip bir tebessümün ardında sisli bir keder var. Her hüznün sonrasında mutlu olacak ayrıntılar yakalıyor ışıltılı bakışların. Ne de güzel yürüyorsun bu ipin üzerinde, dengede, keyifle, onca yükseklikten korkmadan, manzaranın da tadını çıkartarak.

Uzun bir yol yürüdün, çetrefilli, yokuş da tırmandın, bayır aşağı koştuğun da oldu kırçiçekleri arasından. Şimdi çağlayıp coşan ırmağın dingin ve sakin yatağına dökülmesi gibi dökülüyor zaman yeni yaşına doğru. Berrak, ışıltılı bir kaynaksın şimdi. Görüyorum. Çiçekler, ağaçlar, çevresinde kim varsa besleniyor bu kaynaktan. Sevgiyle. Sevgiyle çoğalıyor sular bahar gelince. Şimdi baharı yeni ardımızda bırakıp güneşli yaz günlerine merhaba derken eriyor doruklarda kar yığınları. Coşkun akan nehirler, serin, berrak ve aydınlık bir göle dökülüyor. Çoğalmak ne güzel. Hep artsın mutlulukların, sevinçlerin... Sevgin hep taşsın kuzenim. İyi ki doğdun... İyi ki kuzenim oldun. İyi ki varsın... İyi ki... İyi ki... İyi ki... :)) Seni seviyorum, biliyorsun...